ကမၻာေပၚမွာ ရွိတဲ့ တိရစၦာန္ေလးေတြ ထဲမွာ ေၾကာင္ေတြဟာ ခ်စ္စရာ အေကာင္းဆံုးကြ၊ လို ့ေျပာေတာ့ သက္ထားက ရီလို ့သာေနပါတယ္။ ေၾကာင္ေတြနဲ့ စာေရးသူ ဘယ္လို ေရွးဘ၀ ေရစက္ရွိတယ္လို ့ မဆိုႏိုင္ဘူး ေၾကာင္ျမင္ရင္ ခ်စ္လို ့သာေနပါတယ္။ လမ္းမွာ ေၾကာင္တေကာင္ တၿမီွးမ်ား မေတြ ့လိုက္နဲ့ ခ်စ္စရာေလး တို ့ ခ်စ္စရာၾကီးတို ့ စသျဖင့္ ေရရြတ္တတ္ပါတယ္။ ေၾကာင္ ခ်စ္သူပဲ ဆိုၾကပါစို ့ရဲ ့။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ သက္ထား က ေၾကာင္ေတြကို အသဲယားတတ္သူပါ။ သူက ေၾကာင္ေတြ နဲ့ ရင္းႏွီးကြၽမ္း၀င္မွဳ မရွိတာလည္း ပါပါတယ္။ စာေရးသူ က ငယ္ကတည္းက ေၾကာင္ေတြ နဲ့ တရံုးရံုး နပမ္းလံုးၿပီး ေနတာခဲ့တာ ဆိုေတာ့ ေၾကာင္တေကာင္ေတြ ့တာနဲ့ အေသြးအေရာင္ ပံုစံၾကည့္ၿပီး အထီးလား အမလားကို အၿမီးလွန္မၾကည့္ဘဲ ခြဲျခားတဲ့အထိ ရင္းႏွီးတာေလ။


အစကေတာ့ သက္ထားကေတာ့ အျမင္ကတ္ေပါ့။ ေၾကာင္ေတြကို သူ ့ထက္ေတာင္ ပိုခ်စ္သလား လို ့ ေတာင္ ထင္ရွာမလားပဲ။ တကယ္ေတာ့ ေၾကာင္ကေလး ေတြကို ခ်စ္ရတာ သိပ္ကို သန့္ရွင္းတဲ့ အခ်စ္ လို ့မ်ားေျပာရင္ အဟားခံရမယ္နဲ့ တူပါတယ္။ သက္ထားကို ရွင္းျပရတယ္ သူ ့ကို ခ်စ္တဲ့ အခ်စ္က တမ်ိဳး ေၾကာင္ကေလးေတြ အေပၚထားတဲ့ အခ်စ္က တမ်ိဳးလို ့။ ေနာင္ေတာ့လည္း သူနားလည္သြားပါတယ္။ စာေရးသူက ခ်စ္တတ္သူမဟုတ္လား။

စာေရးသူ ဘ၀မွာ ေမြးခဲ့ေၾကာင္ေတြ ခ်စ္ခဲ႔ရတဲ့ေၾကာင္ေတြ လြမ္းခဲ့ရ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ေၾကာင္ေလးေတြ ဆိုတာ နည္းမွမနည္းပဲကိုး။ ငယ္ငယ္ကဆို စာေရးသူတို ့ မိဘေတြက ဘယ္သူ က ဘယ္ေၾကာင္ေလးကို တာ၀န္ယူရမယ္ဆိုၿပီး ခြဲတမ္းခ်ထားတာေလ။ ကိုယ့္ေၾကာင္ ကို ကိုယ္တာ၀န္ယူရ သူတို ့ ခ်ီးေတြ ေသးေတြကို ရွင္းရ။ သူတို ့ ျပန္မလာရင္ စိတ္ပူရ၊ အျခား ညီအကို ေမာင္ႏွမ ေတြ ရဲ ့ ေၾကာင္ နဲ့ ၿပိဳင္ရနဲ့ တကယ့္ကို ကိုယ့္သားသမီး က်ေနတာပါပဲ။

အဲ့ဒီထဲက အခ်စ္စိတ္ေတြ ရွင္သန္ပြားမ်ားလာ လိုက္တာ သက္ထားနဲ့ က်မွပဲ အခ်စ္ေတြ ဖူးစေတာ့ နဲ့ အဆံုးသတ္ သြားေတာ့တယ္။

ဒီတေခါက္ ရန္ကုန္ျပန္ေတာ့ အေမတို ့ အိမ္မွာ ေၾကာင္မၾကီးတေကာင္နဲ့ ၂လခြဲ သံုးလ သားေလာက္ ေၾကာင္မီးခိုးက်ားေလး တေကာင္ ေရာက္ေနတယ္။ အေမတို ့က အသက္ရလာေတာ့ ေၾကာင္မေမြးခ်င္ၾကေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုပဲ ေၾကာင္ေတြ က ခဏတာ ေရာက္ေရာက္လာတတ္တယ္။

အိမ္မွာလည္း ေၾကာင္မရွိတာၾကာေတာ့ အေဖတို ့အေမတို ့က အေဖၚရတယ္။ ဟင္းအက်န္ေလးေတြ ေကြၽးရတာေပါ့ဆိုၿပီး လက္ခံထားလိုက္ၾကတယ္။ ေၾကာင္အေသးေလးကို ငယ္ေသးလို ့ ပိစိေလး လို ့ေခၚၾကတယ္။


ပိစိေလးက ငယ္သာငယ္တာ တရက္ေတာ့ အိမ္သာတံခါး ေမ့ၿပီး မပိတ္မိတာ သူက ၀င္ၿပီး အီးပါတယ္ေလ။ မသင္ရဘူး။ အဲဒါနဲ့ အေမတို ့က ခ်စ္သြားၿပီး အိမ္မွာ ေခၚထားခ်င္ၾကတယ္။ ဒီလို နဲ့ ေနာက္ရက္က်ေတာ့ ပိစိေလးကို မေတြ ့ေတာ့ဘူး။ သူ အေမၾကာင္မၾကီးကလည္း ရွာ ကိုယ္ေတြ ကလည္း ရွာနဲ့ သက္ထားကေတာင္ စိတ္ပူရွာတယ္။ ေနာက္ ၅ ရက္ေလာက္ေနမွ ပိန္ခ်ံဳးၿပီး ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ေၾကာင္မၾကီး ဘယ္ကေန သြားျပန္ရွာေတြ ့လာလဲမသိပါဘူး။

ပိစိေလး ျပန္လာေတာ့ တအိမ္လံုး ၀မ္းသာၾကတာေပါ့။ သက္ထားကလည္း တခါမွ ေၾကာင္ေလးေတြ နဲ့ မရင္းႏွီးဖူးေတာ့ သူခမ်ာ အခုမွ ေၾကာင္ေတြကို စိတ္ပူရတဲ့ ဒုကၡ ခံစားဖူးတာပါ။ ေၾကာင္အငယ္ေလး ကို အခုမွ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ကိုင္ဖူး ထိဖူးတာတဲ့ေလ။ ေနာက္ေတာ့ သူလည္း သံေယာဇဥ္ ေတြ ျဖစ္ၿပီး ခ်စ္သြားေလရဲ ့။ ပိစိေလးက ခ်စ္စရာေလးေနာ္ လို ့ေတာင္ ခဏခဏ ေျပာတဲ့အထိပါပဲ။ ပထမေတာ့ သက္ထားလည္း ေၾကာင္ေပါက္ေလးကို မကိုင္ရဲဘူးေလ။ ေနာက္ေတာ့ ခ်စ္လို ့ဆိုၿပီး လိုက္လိုက္ဖမ္း တာ။ ဟိုပိစိက ထြက္ေျပးနဲ့ ေပ်ာ္စရာၾကီးေပါ့။



သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ၿငိတြယ္တတ္တဲ့ သေဘာရွိေပမယ့္ စာေရးသူကေတာ့ ေၾကာင္ဆိုတာ ျမင္လိုက္တာနဲ့ ခ်စ္ေနေတာ့ တာပါပဲ။ အခုဆိုရင္ ေၾကာင္ေတြ ဟာ သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတာပဲ လို ့ ဆိုေတာ့ သက္ထားက ၿပံဳးရင္း ေထာက္ခံေနပါေတာ့တယ္။

ညီမူရာ