လြမ္းမိတဲ့ ဒြန္ေမာင္း

စာေရးသူ နဲ့ အရင္းႏွီးဆံုး ျပည္ပႏိုင္ငံေတြက ေလဆိပ္ေတြထဲမွာ ဒြန္ေမာင္း ေလဆိပ္ Don Mueang / ท่าอากาศยานดอนเมือง / Don Muang က ထိပ္ဆံုးပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ ့ အၾကီးဆံုးေလဆိပ္။ ကမ္ဘာ့အၾကီးဆံုး ေလဆိပ္စာရင္းေတြထဲမွာ ၁၈ ခုေျမာက္။ အာရွမွာ နံပါတ္ ၂ အျဖစ္ကာလ ၾကာရွည္စြာ ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ ဒြန္ေမာင္းေလဆိပ္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ရင္းႏွီးၾကမွာပါ။ ဒြန္ေမာင္းလို ့ စာေရးသူတို ့ အားပါးတရ ေခၚေနၾကတဲ့ နာမည္ဟာ ေျပာရရင္ေတာ့ အမွားၾကီးပါ။ သူရို ့ထိုင္းအသံနဲ့ ဆို စာေရးသူ ၾကားသေလာက္ အနီးစပ္ဆံုး ေဒါန္းမြန္ လို႔ အသံထြက္ပါတယ္။

၁၉၁၄ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၇ ေန ့မွ စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့တဲ့ ဒြန္ေမာင္း ေလယာဥ္ကြင္းေလး ဟာ ၁၉၂၄ ခုႏွစ္မွာ ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြ စတင္ဆင္းသက္ၿပီး အသက္၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ပထမဆံုး ဆင္းသက္ခဲ့တဲ့ ေလေၾကာင္းလိုင္းကေတာ့ ဒတ္ခ်္ ေလေၾကာင္းလိုင္းျဖစ္တယ္လို ့ မွတ္တမ္းမ်ားက ဆုိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒြန္ေမာင္း မတိုင္ခင္ ထိုင္းမွာ ေလဆိပ္တခုရွိပါေသးတယ္။ ရာမ-၄ ဘုရင္လက္ထက္မွာ ေလဆိပ္ကို ေျမနိမ္႔အရပ္မွာ ရွိလို႔ ေရလႊမ္းမိုးမွဳ ေတြ ကင္းလႊတ္ေအာင္ ကုန္းျမင့္အရပ္လို ့ အမည္ရွိတဲ့ တကယ္လည္းပဲ ကုန္းျမင့္တဲ့ ဒြန္ေမာင္း အရပ္ကို ေျပာင္းေရႊ႔ခဲ့တာပါ။

ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြ စေျပးဆြဲ ကတည္းကဆိုရင္ ၈၅ ႏွစ္ ဒါမွမဟုတ္ စတင္ဖြင့္လွစ္ ကတည္းကဆိုရင္ ၉၂ ႏွစ္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ ဒြန္ေမာင္း အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္ၾကီးကို ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၈ ရက္ မနက္ ၃ နာရီ ၁၂ မိနစ္မွာ ဆစ္ဒနီ ကို ထြက္ခြာတဲ့ ကြမ္တက္စ္ ေလေၾကာင္းလိုင္း ရဲ ႔ ခရီးစဥ္အမွတ္ ( QF၃၀၂) နဲ့ ေခတ္တေခတ္ ကို အဆံုးသတ္ေစခဲ့ပါတယ္။

၂၀၀၇ ႏွစ္ဦးမွာပဲ အာရွရဲ ့မ်က္ႏွာသစ္ လို ့ သူရုိ ့ေတြ ၀င့္ၾကြားေနတဲ့ အသစ္ဖြင့္လွစ္လိုက္တဲ့ သု၀ဏၰဘူမိ ေလဆိပ္ၾကီး ရဲ ့ ေျပးလမ္းအသစ္ေတြ ကြဲအက္မွဳေတြေၾကာင့္ ဒြန္ေမာင္းကို ျပန္လည္ ဖြင့္လွစ္ဖို ့အေၾကာင္း ဖန္လာပါတယ္။
ေနာက္ၿပီး ဒြန္ေမာင္းကို ဒီတိုင္းထိမ္းသိမ္းထားဖို ့ စားရိတ္ေတြကလည္း မေသးေတာ့ ထိုင္း ေလဆိပ္ အာဏာပိုင္ေတြ က ျပန္လည္ဖြင့္လွစ္ခြင့္ ျပဳလိုက္ပါတယ္။ ဒါနဲ့ပဲ ထိုင္းႏိုင္ငံ ျပည္တြင္း ေလယာဥ္ေတြ ဆင္းသက္ဖို ့ စီမံၾကပါတယ္။

ေလဆိပ္ၾကီးပိတ္လို ့ ၅ လအၾကာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၅ ရက္ေန ့မွာ ျပန္လည္အသက္၀င္လာတာ ဒီကေန ့အထိပါပဲ။ ထုိင္းႏိုင္ငံ အလံတင္ ေလေၾကာင္းလိုင္းျဖစ္တဲ့ ထိုင္းအဲေ၀း ၊ ေနာ့အဲ နဲ့ ၀မ္းတူးဂိုး ေလေၾကာင္း တို ့ ေျပးဆြဲ ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေလဆိပ္ကိုယ္စားျပဳ ႏိုင္ငံတကာ အမွတ္အသားမွာ ဒြန္ေမာင္းကို ဘီေကေက လို ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သတ္မွတ္ခဲ့တာ သခၤါရ သေဘာတရားအရ ခုေတာ့ ဒီအမ္ေက လို ့ေျပာင္းလည္း သတ္မွတ္လုိက္ပါၿပီ။

ေျပးလမ္း ၂ ခု ရွိၿပီး ေျပးလမ္းအရွည္ က (၁၂၁၃၉ ေပအရွည္။ ၁၉၇ေပအက်ယ္) ရွိၿပီး ေျပးလမ္းအတို က (၁၁၄၆၁ ေပအရွည္။ ၁၄၇ ေပအက်ယ္) ရွိပါတယ္။ ၂၀၀၈ ေမလမွာ အသစ္တိုးခ်ဲ့ ဖြင့္လွစ္လိုက္တဲ့
ရန္ကုန္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေလဆိပ္က ေျပးလမ္းအရွည္ (၁၁၂၀၀ ေပအရွည္။ ၂၀၀ ေပအက်ယ္) နဲ့ ႏွိဳင္းယွဥ္မယ္ဆို သိပ္မကြာေတာ့ဘူးလို ့ ေျပာရမွာပါပဲ။

ဒြန္ေမာင္းနဲ့ ပတ္သက္လို ့ ၾကားဖူးနား၀ ဟာသေလး တခုရွိပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က စာေရးသူတို ့ မဂၤလာဒံုေလယာဥ္ ကြင္းကလည္း အဆင့္မျမင့္ေသးဘူးေပါ့။ ထိုင္းမွာ ေလဆိပ္အသစ္ၾကီးဖြင့္ေတာ့မွာမို ့ ဒြန္ေမာင္းကို ပိတ္ေတာ့မယ္လို ့ ေၾကညာၿပီးခ်ိန္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားၾကီး တဦးက အခုလို မခ်ိတင္ကဲ ေျပာပါသတဲ့။ မသံုးေတာ့မယ့္တူတူ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ ေလဆိပ္ၾကီး တို ့ျမန္မာျပည္ သယ္သြားလို ့ရရင္ေကာင္းမယ္တဲ့။ ဒါသူ ့ရင္ထဲက စကားပါ။

ဟုတ္ပါတယ္ ျမန္မာတို ့ အျမင္မွာလည္း ဒြန္ေမာင္းဟာ အဲ့သေလာက္ကို ေကာင္းေနပါတယ္။ ေလဆိပ္အေဆာက္အဦ ထဲမွာ ဟိုးဘက္ထိပ္ ဒီဘက္ထိပ္ကို ပံုမွန္ေလွ်ာက္သြားမယ္ ဆို ၄၅ မိနစ္ကေန ၁နာရီ နီးနီး ၾကာပါတယ္။ သံုးထပ္အေဆာက္အဦ မွာ ေလယာဥ္ေတြ ဆိုက္ေရာက္တဲ့ တာမင္နယ္ သံုးခုေတာင္ ရွိပါတယ္။ အခုအသစ္ဖြင့္လိုက္တဲ့ သု၀ဏၰဘူမိ ကမွ ဆိုက္ေရာက္ တာမင္နယ္ တခုပဲရွိတာပါ။

ဒြန္ေမာင္းမွာ ေလယာဥ္ေျပာင္းစီး ရမယ္ဆို အထာမသိရင္ ေတာ္ေတာ္ အဆင္မေျပပါဘူး။ မဟာၿမိဳင္ ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက ေတာင္မွ တခါက ဘယ္ေနရာ သြားရမွန္းမသိ ျဖစ္ေသးတယ္လို ့ ေဟာၾကားတာ နာဖူးပါတယ္။ တာမင္နယ္ ေတြက လွမ္းေလွ်ာက္မယ္ဆုိ အေ၀းၾကီးပါပဲ အခ်ိန္မေလာက္လို ့ ေျပးလႊားရမယ္ ဆို စိတ္ေမာ လူေမာနဲ့ ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းပါတယ္။

တခါက ဆရာသမား တဦး ရန္ကုန္မွာ ေလယာဥ္ေနာက္က်ေတာ့ ဒြန္ေမာင္းလည္း ေရာက္တာ ေနာက္က်တာေပါ့။ သူေျပာင္းစီးမယ့္ ေလယာဥ္က တိုင္စီေ၀းလို ့ ေခၚတဲ့ ေျပးလမ္းေပၚတက္မယ့္ တန္းစီတဲ့ လမ္းေပၚေတာင္ ေရာက္ေနပါၿပီ ဒါေပမယ့္ သူ ့စီးမယ့္ ေလေၾကာင္းလိုင္း ေကာင္တာ တခုမွာ ေနာက္က်လို ့ေျပးေနပါတယ္ ေစာင့္ခိုင္းေပးပါ ေျပာထားေတာ့ ေလယာဥ္ကေစာင့္ေပး သူကေျပး နဲ့ ေတာ္ေတာ္ ဟိုက္သြားတယ္ ေျပာပါတယ္။ သူတို ့ ကို ကားတစီးနဲ့ သပ္သပ္ လိုက္ပို ့ၿပီး ကုန္တင္တဲ့ ကရိန္းေလးနဲ့ တင္ေပးတယ္ လို ့ ၾကားဖူးပါတယ္။ ဒြန္ေမာင္းမွာ ေလယာဥ္ေျပာင္းစီးရတာ စာေရးသူတို ့လို မလည္မ၀ယ္ေတြဖို ့ေတာ့ စြန္ ့စားခန္းပါပဲ။

ဒြန္ေမာင္းကို အၾကိမ္ၾကိမ္ ေရာက္ဖူးတာေတာင္မွ တခါတေလ ေလယာဥ္က ကြင္းထဲမွာ ရပ္လို ့ ကားၾကီးနဲ့ ေလဆိပ္အေဆာက္အဦ ထဲ ၀င္ရတဲ့အခါ မ်က္စိလည္ လမ္းမွားဖူးပါတယ္။ တခါကဆို ဘယ္နဲ့ ညာနဲ့
မွားၿပီး ေလွ်ာက္မိတာ အခ်ိန္ကုန္ လူေမာ စိတ္ေမာျဖစ္ဖူးပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ဒြန္ေမာင္းဟာ ျပည္ပထြက္တဲ့ ျမန္မာျပည္သားတိုင္းမစိမ္းတဲ့ ေနရာတခုဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ပါဘူး တၾကိမ္မဟုတ္တၾကိမ္ ေရာက္ဖူးၾကမွာပါ။ စာေရးသူဆိုရင္ ဒြန္ေမာင္း မွာ ည လည္းပဲ
အိပ္ဖူးပါတယ္။ တရက္နီးနီးေလာက္လည္း ေနဖူးပါတယ္။ ပထမဆံုး ႏိုင္ငံျခားခရီး သြားတုန္းက အတူသြားတဲ့ ခရီးေဖၚကို ေမးမိတယ္။ ဘန္ေကာက္ေလဆိပ္ၾကီး သိပ္ခမ္းနားတယ္ေျပာတယ္ ဟုတ္သလားေပါ့။

သူက ေျပာတယ္ ဟိုေရာက္ရင္ သိလိမ့္မယ္တဲ့ သူ ့တုန္းကလည္း မင္းဟိုေရာက္လို ့ မ်က္ျမင္ေတြ ့တဲ့ ခံစားမွဳအတိုင္းပါတဲ့။ ဒါနဲ့ပဲ ရင္တခုန္ခုန္ နဲ့ ဒြန္ေမာင္း ဆိုတာၾကီးကို ေရာက္ဖူးခဲ့တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္
ကိုယ္ထြက္လာတဲ့ ေလဆိပ္နဲ့ ေရာက္ေနတဲ့ ေလဆိပ္ ပထမ အေခါက္လို လူတိုင္း အဲ့လို ပဲခံစားရမယ္လို ့ထင္ပါတယ္။ လူေတြမွ အမ်ားၾကီး ကြင္းၾကီးကလည္း အၾကီးၾကီး ေလယာဥ္ေတြ ဆိုတာ တန္းကိုစီလို ့။ လူ၀င္မွဳ ၾကီးၾကပ္ေရး အင္မီဂေရးရွင္း ေကာင္တာေတြဆိုတာ အမ်ားၾကီးပဲ။ ရင္သပ္ရွဳေမာေပါ့။

ဒြန္ေမာင္းမွာ ေလယာဥ္ေျပာင္းစီးဖို ့ ေစာင့္ရတာ အၾကာၾကီးပါပဲ။ ဆိုေတာ့ ဒြန္ေမာင္းထဲမွာပဲ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ျဖဳန္းမိပါတယ္။ ေခ်ာင္ၾကိဳေခ်ာင္ၾကားမက်န္ အထပ္အစံုလည္း ေရာက္ဖူးတယ္။ ဟိုးအရင္ကဆို ဒြန္ေမာင္းထဲမွာပဲ ေသာင္တင္ေနတဲ့ ခရီးသည္ေတြေတာင္ ရွိသတဲ့။ တေယာက္တည္း အထုပ္ေလး ပိုက္လို ့ တညလံုး ႏွိဳးလိုက္ ငိုက္လိုက ေနဖူးတဲ့ အေခါက္ေတာင္ရွိပါတယ္။ ရန္ကုန္က ထြက္ေတာ့ မနက္ ၉ နာရီ။ ဒြန္ေမာင္းေရာက္ေတာ့ မနက္ ၁၁ နာရီ ေနာက္ေလယာဥ္က ေနာက္တေန ့ ေ၀လီေ၀လင္း မနက္ ၅ နာရီ လိုမ်ိဳးေတြ ေပါ့။

တကယ္ေတာ့ ဒြန္ေမာင္း ဟာ စာေရးသူ ဘ၀မွတ္တိုင္ေတြ ထဲမွာ တစ္ခုအျဖစ္ပါ၀င္ေနပါတယ္။ ပထမဆံုး သြားျဖစ္ခဲ့တဲ့ ခရီးမွာ ပထမဆံုး ေရာက္ဖူးတဲ့ တိုင္းတပါးက ေလဆိပ္တခုဆိုလည္း မမွားပါဘူး။ ဆရာတေယာက္ သင္တန္းပို ့ခ်တုန္းက ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ ဘယ္ေလာက္ပိုက္ဆံ ရွိသလဲ ဆိုတာကို သူ ့ႏိုင္ငံက အိမ္သာေတြလည္း တင္ သတ္မွတ္လို ့ရတယ္လို ့ေျပာဖူးပါတယ္။ ႏိုင္ငံထဲ မေရာက္ေတာင္ တို ့ေတြ ထရန္ဆစ္ လုပ္တဲ့အခါ ေလဆိပ္ေတြကို ေရာက္ၾကတယ္ ေလဆိပ္ေတြက အိမ္သာေတြထဲ ၀င္လိုက္တာနဲ့ တင္ ဒီႏိုင္ငံ ရဲ ့အဆင့္အတန္းကို သတ္မွတ္လို ့ရတယ္။ ဥပမာ အေမရိကား ဂ်ပန္ ေလဆိပ္ေတြမွာ ေရပူေရေအးရတယ္။ တို ့ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ေတာ့ ထိုင္းေလဆိပ္မွာ ေရေအးတဖက္ပဲ ရေတာ့တယ္ ေရပူမရေတာ့ဘူး။ ေဟာ ရန္ကုန္ေလဆိပ္လည္း ေရာက္ေရာ အိမ္သာမွာ ေရမလာ ဘူး ဆိုတာေလး ေျပာဖူးပါတယ္။ ဟုတ္မဟုတ္ကေတာ့ အေမရိကား ဂ်ပန္ေတြ မေရာက္ဖူးေတာ့ မသိဘူး။ ဆရာႏွယ့္ ပိုရန္ေကာ လို ့ ေတြးမိဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေလးက စိတ္ထဲ စြဲေနပါေသးတယ္။

ရန္ကုန္မွာ ေလဆိပ္အတြင္းဖက္ ပထမဆံုး ေရာက္တုန္းက အိမ္သာ ၀င္ပါေသးတယ္။ ေရလာေတာ့ ငါ့ဆရာေလာက္ မဆိုးေသးဘူး ဆိုတာ ေတြးလိုက္ေသးတယ္။ ဒြန္ေမာင္းေရာက္ေတာ့ အိမ္သာ လိုက္ရွာၿပီး ၀င္ေတာ့ ကြာေတာ့ ကြာတယ္ လို ့ပဲ ေျပာရမွာပါပဲ။ အခ်ိဳ ့ေလဆိပ္ၾကီး ေတြနားမွာ ေရကန္ေတြ ဘာေတြ ေတြ ့ရတယ္ ဒြန္ေမာင္းမွာေတာ့ မရွိပါဘူးလို ့ထင္တာပါပဲ။ ေနာက္တခု က ထိုင္းရဲ႔ ႏိုင္ငံရဲ႔ နာမည္ေက်ာ္ ေျခေထာက္ႏွိပ္တဲ့ ေနရာေလးေတြ ရွိတယ္။ တခါမွေတာ့ မႏွိပ္ဘူးပါဘူး။ ဒြန္ေမာင္းကို ေလယာဥ္မဆင္းခင္ ေလေပၚ၀ဲေနတုန္း ျမင္ကြင္း။ ေလယာဥ္အတက္ တက္ခါစ မွာ၀ဲေနတုန္း ျမင္ကြင္းေတြဟာ မဆန္း ေပမယ့္ စိတ္ထဲ စြဲေနတုန္းပါပဲ။

ခုဒြန္ေမာင္းကို ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္း ခရီးစဥ္မ်ားသာ သံုးေတာ့တဲ့အတြက္ ေလယာဥ္ေျပာင္းစီးတုန္းကလို ခဏခဏ မေရာက္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ၇ ၾကိမ္ေလာက္ ျဖတ္သန္းဖူး က်င္လည္ဖူးတဲ့ ဒြန္ေမာင္း။ ဟိုဖက္ တာမင္နယ္ ဒီဖက္တာမင္နယ္ မွားမိဖူးတဲ့ ဒြန္ေမာင္း။ ရင္ခုန္စြာ ေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဒြန္ေမာင္း။ လမ္းေပ်ာက္သူ ကို ကူညီေပးဖူးတဲ့ ဒြန္ေမာင္း။ အမိေျမ ကို ပထမဆံုး ျပန္တုန္းက ေရာက္ခ်င္ေဇာ နဲ့ စိတ္တိုေနခဲ့ဖူးတဲ့ ဒြန္ေမာင္း။ ခုေတာ့လည္း ဆံုျဖစ္ဖို ့ မလြယ္ေတာ့တဲ့ ဒြန္ေမာင္း။ ေလဆိပ္ေဟာင္းလို ့ ေျပာင္းလည္း ေခၚေ၀ၚျခင္း ခံေနရတဲ့ ဒြန္ေမာင္း။ က်ေနာ့ရဲ ့ လြမ္းေနဦးမယ့္ ဒြန္ေမာင္း။

ညီမူရာ

အထက္ပါ ခရီးသြားေဆာင္းပါး ဆန္ဆန္ ပို ့စ္ကို စာေရးသူ၏ ကိုယ္ပိုင္ ထင္ျမင္ခ်က္၊ ခံစားခ်က္၊ဖတ္ရွဳ မွတ္သားမိေသာ အခ်က္အလက္မ်ားျဖင့္ ေရးဖြဲ႔ပါသည္။

အခ်က္အလက္မ်ား ကို ဒီေနရာေတြက ယူပါတယ္။
၀ီကီ
တရား၀င္ဆိုဒ္
အျခား -
http://www.into-asia.com/bangkok/airport/
http://www.nationmultimedia.com/specials/suvarnabhumi/ff9.html